Online communication practices have become intrinsic to government work environments. Understanding the impact of these practices, whether they be general computer mediated communication (CMC) or specifically online dispute resolution (ODR) processes, is an essential step in supporting respectful and healthy work environments. ODR literature focuses almost exclusively on e-commerce, leaving large gaps in the body of knowledge as ODR applications diversify. Available ODR tools, which simply transpose traditional alternative dispute resolution (ADR) processes online through the use of office videoconferencing systems, are not mobile and do not utilize the full capabilities of the existing technology. This article explores the potential impacts mobile ODR (MODR) tools could have on the dispute interventions and prevention initiatives in government office settings. The study used an exploratory model to establish an understanding of the experiences and needs of Canadian and Australian government employees. Findings demonstrate an interest in the introduction of education-oriented MODR tools as supplementary support with the purposes of knowledge retention and further skill development following dispute prevention training. Findings suggest that workplace attitudes towards online communication and ODR have a significant impact on the extent to which individuals successfully develop and maintain relationships either fully or partially through the use of CMC.

In May 2019, the World Justice Project (WJP) convened its sixth annual conference to explore the state of access to justice (A2J) in the global context. World Justice Forum VI met in The Hague and published the most recent A2J report compiled after a year of analysis and based on more than a decade of public, government and citizen data. Measuring the Justice Gap revealed less than optimistic data reflecting the lack of significant progress toward fulfilling the United Nations Sustainable Development Goal 16: achieving just, peaceful and inclusive societies by 2030. The 2019 conference showcased many global initiatives seeking to narrow the justice gap. For the most part these initiatives rely on institutional action by governments, financial institutions and NGO’s. As important as these projects are, transforming the access to justice status of the world can also be achieved through actions focused on Justice at the Layer of the Internet. A consensus based governance model can build a legal framework which is not reliant on the enactment of laws, the promulgation of regulations or overcoming the inertia of institutional inaction. This article reviews the learning gleaned from the WJP and the 2019 Forum. It also seeks to augment the great work of the WJP by exploring the potential for justice as delivered by individuals joined in consensus and relying on emerging technologies.

In this article, the author reflects on the appropriate place of traditional procedural guarantees in the resolution of consumer and small claims disputes using online tools. After examining the key aspects of procedural justice that constitute the right to a fair trial and analysing its effects on procedures designed for low-value disputes, the article argues for a flexible approach that takes procedural proportionality seriously.

In 2016 the Dutch Government Commission of Reassessment of Parenthood (GCRP) proposed a wide array of legal changes to Family Law, e.g. with regard to legal multi-parenthood and legal multiple parental responsibility. Although the commission researched these matters thoroughly in its quest towards proposing new directions in the field of Family Law, multi-parents themselves were not interviewed by the commission. Therefore, this article aims to explore a possible gap between the social experiences of parents and the recommendations of the GCRP. Data was drawn from in depth-interviews with a sample of 25 parents in plus-two-parent constellations living in Belgium and the Netherlands. For the most part the social experiences of parents aligned with the ways in which the GCRP plans to legally accommodate the former. However, my data tentatively suggests that other (legal) recommendations of the GCRP need to be explored more in depth.
---
In 2016 stelde de Nederlandse Staatscommissie Herijking ouderschap voor om een wettelijk kader te creëren voor meerouderschap en meeroudergezag. Ondanks de grondigheid van het gevoerde onderzoek ontbraken er gegevens omtrent de ervaringen van de meerouders zelf. Dit artikel levert een bijdrage in het vullen van deze leemte door inzage te geven in de (juridische) ervaringen van 25 ouders in meerouderschapsconstellaties in België en Nederland.

Exile and migration are once more central issues in the contemporary European predicament. This short article intends to discuss these questions elaborating on the ideas of two Spanish authors, a novelist, Max Aub, and a philosopher, María Zambrano, both marked by the tragic events of civil war and forced expatriation. Exile and migration in their existential perspective are meant as a prologue to the vindication of citizenship.

In deze bijdrage staat de activiteit van bewijzen in strafzaken centraal. Betoogd wordt dat de vigerende rationalistische opvatting van strafrechtelijk bewijzen eraan voorbij gaat dat het bewijzen zich allereerst voltrekt op een vóór-reflectief niveau. Het primaire blikveld van de mens is namelijk niet het objectiverende kennen, zoals in de rationele bewijstheorieën wordt voorondersteld, maar de praktische relatie tot de wereld. In dit kader wordt eerst de filosofische achtergrond van de rationalistische bewijsopvatting in kaart gebracht, in het bijzonder de invloed van Aristoteles en Descartes. Vervolgens worden de daaruit voortkomende bevindingen aan de hand van ideeën en inzichten die zijn ontleend aan de existentiële fenomenologie kritisch gewaardeerd. Dit leidt tot de uiteenzetting van een hermeneutische opvatting van strafrechtelijk bewijzen.

Hoewel de rechtspositie van slachtoffers de afgelopen decennia verstevigd lijkt, blijft de relatie tussen slachtoffer en strafrecht ongemakkelijk. Rechtswetenschappers tonen zich bezorgd dat de toenemende aandacht voor de belangen van slachtoffers uitmondt in ‘geïnstitutionaliseerde wreedheid.’ Deze zorg wordt echter gevoed door een verkeerd begrip van slachtofferschap en heeft slecht begrepen wat het slachtoffer nu eigenlijk van het recht verlangt. Deze bijdrage probeert de vraag van het slachtoffer aan het recht tot begrip te brengen. Wij zullen de onrechtservaring van het slachtoffer conceptualiseren als een ontologisch alleen en verlaten zijn van het slachtoffer. Het aanknopingspunt om de relatie tussen slachtoffer en recht opnieuw te denken zoeken wij in deze verlatenheid. De kern van het betoog is dat het slachtoffer (mede) in het recht beschutting zoekt tegen deze verlatenheid, maar ook altijd onvermijdelijk tegen de grenzen van het recht aanloopt. Van een rechtssysteem dat zich volledig uitlevert aan de noden van slachtoffers kan dan ook geen sprake zijn. Integendeel, het recht moet zijn belang voor slachtoffers deels zien in de onderkenning van zijn eigen beperkingen om onrecht te keren, in plaats van de onrechtservaring van het slachtoffer weg te moffelen, te koloniseren of ridiculiseren.

This paper uses Stoic theory of language to gain more insight into Roman lawyer Proculus’s legal opinions on the meaning and understanding of ambiguous testaments, wills and dowries. After summarizing Stoic theory of language, the paper discusses its reception in Roman jurisprudence and situates Proculus in a Stoic legal/philosophical context. The meat of the article lies in the re-examination of Proculus’s legal opinions on ambiguities in light of Stoic theory of language, through: (1) the analysis of a case demonstrating that Proculus’s embeddedness in Stoic doctrine went beyond his technical competence in propositional syllogisms, going into the territory of Stoic physical materialism and, (2) the investigation of four cases that reveal how his approach to problems of ambiguity in unilateral legal acts converges with the Stoic conception of the parallelism between speech and thought.

Een bekend kenmerk van Scholtens beschouwingswijze was zijn dialectiek.
Langemeijer heeft de aard ervan scherp geduid, maar erkend in het duister te tasten over haar oorsprong en bronnen. Hegel en Barth komen niet in aanmerking. Ik wijs op de betekenis die de theoloog P.D. Chantepie de la Saussaye (1848-1920) gehad kan hebben voor de ontwikkeling van Scholtens denken, zowel inhoudelijk als qua dialectiek. Sommige contemporaine auteurs lijken Scholten schatplichtig te achten aan Kierkegaard; ik acht dat te speculatief. Moderne digitale technologie opent potentieel grote mogelijkheden voor de toepassing van computers en artificiële intelligentie (AI) in de rechtspleging. Scholtens dialectiek stelt ons voor fundamentele rechtsfilosofische vragen ten aanzien van de mogelijkheid en wenselijkheid van ‘rechtspraak door computers’.

In dit artikel wordt langs wijsgerige weg de verhouding tussen tijd, identiteit en het verlenen van (sterkere) verblijfsaanspraken aan migranten onderzocht en verhelderd door een nieuwe betekenis van de term worteling voor te stellen. Want wat is worteling nu eigenlijk? Het is de relatie tussen menselijke tijd, worteling en het migratierecht die in dit artikel filosofisch wordt uitgediept. Dit om te verklaren waarom we in het migratierecht vreemdelingen in het algemeen na verloop van tijd sterkere aanspraken verlenen. In dit artikel wordt betoogd dat het verblijf van vreemdelingen op het grondgebied ervoor zorgt dat hun leven aldaar na verloop van tijd een vanzelfsprekend onderdeel uitmaakt van hun identiteit, en van het leven van anderen. Het is dit vanzelfsprekend worden van mensen door de tijd dat de grond is voor het bestaan van formele tijdscriteria voor insluiting in het migratierecht.

The central aim of this article is to analyse the manner in which the legal structure of EU citizenship subjectifies Union citizens. I begin by explicating Alexander Somek’s account of individualism as a concept which captures EU citizenship and propose to update his analysis by coining the notion of mobile individualism. By looking at a range of CJEU’s case law on EU citizenship through the lens of the purely internal rule and the transnational character of EU citizenship, I suggest that movement sits at the core of EU citizenship. In order to adequately capture this unique structure of citizenship, we need a concept of individualism which takes movement rather than depoliticisation as its central object of analysis. I propose that the notion of mobile individualism can best capture the subjectivity of a model EU citizen, a citizen who is a-political due to being mobile.

By examining the Belgian case, this article aims to show that methodological nationalism is strongly present in the literature on nationalization of party offer and voting behaviour. In nationalization studies, Belgium is often presented as a typical example of a denationalized country. This is true for the party offer, as it is de facto split between the two language groups since the 1980s, and therefore also voter response at the national level. However, voter response within each separate subnational party system is very homogeneous and shows interesting differences between these party systems that inform us about important electoral dynamics. We argue, on the basis of our results, that rather than stretching the concept of nationalization, it is preferable and justified to treat the concepts of nationalization of the party offer and homogenization of voter response as analytically distinct and not as two sides of the same coin.

Fiscal consolidation confronts federal states with a collective action problem, especially in federations with a tightly coupled fiscal regime such as Belgium. However, the Belgian federation has successfully solved this collective action problem even though it lacks the political institutions that the literature on dynamic federalism has identified as the main mechanisms through which federal states achieve cooperation across levels of government. This article argues that the regionalization of the party system, on the one hand, and the rationalization of the deficit problem by the High Council of Finance, on the other, are crucial to understand how Belgium was able to solve the collective action problem despite its tightly coupled fiscal regime and particularly high levels of deficits and debts. The article thus emphasizes the importance of compromise and consensus in reducing deficits and debts in federal states.